SODOM-GOMORRA PİÇLERİ

Naim PINAR

naimpinar@gmail.com

SODOM-GOMORRA PİÇLERİ

“ O iki melek de akşamleyin Sodom’a vardılar; ve Lût Sodom’un kapısında oturuyordu; ve Lût onları görüp onları karşılamak için kalktı; ve yere kapandı; ve dedi; İşte, efendilerim, şimdi kulunuzun evine inin, ve geceyi geçirin, ve ayaklarınızı yıkayın, ve erken kalkıp yolunuza gidersiniz. Ve dediler: Hayır, fakat biz geceyi meydanda geçireceğiz. Ve onları çok zorladı; ve onun yanına indiler, ve evine girdiler; ve onlara ziyafet yaptı, ve mayasız ekmek pişirdi, ve yediler. Fakat onlar yatmazdan önce, şehrin adamları, Sodom adamları, her mahalleden gençten ihtiyara kadar bütün halk, evi sardılar; ve Lût’u çağırıp ona dediler: Bu gece senin yanına giren adamlar nerede? Onları bize çıkar, ve onları bilelim. Ve Lût onlara kapıya çıktı, ve arkasından kapıyı kapadı. Ve dedi: Ey kardeşlerim, rica ederim, kötülük etmeyin. İşte, benim ere varmamış iki kızım var; rica ederim, onları size çıkarayım, ve onlara gözünüzde iyi olana göre yapın; ancak bu adamlara bir şey yapmayın; madem ki damımın gölgesine geldiler. 

Ve dediler: Geri çekil! Ve dediler: bu adam garip olarak geldi, ve kendisini hâkim sayıyor; şimdi sana onlardan ziyade kötülük ederiz. Ve adamı, Lût’u, çok zorladılar, ve kapıyı kırmak için yaklaştılar. Fakat adamlar ellerini uzatıp Lût’u yanlarına, evin içine getirdiler, ve kapıyı kapadılar. Ve evin kapısında olan adamları, küçükten büyüğe kadar körlükle vurdular, şöyle ki, kapıyı bulmak için yoruldular. Ve adamlar Lût’a dediler: Senin burada daha kimin var? Damatlarını ve oğullarını ve kızlarını ve şehirde sana ait olanların hepsini bu yerden çıkar; çünkü biz bu yeri harap edeceğiz, çünkü Rabbin önünde onların feryadı büyümüştür; ve Rab onu harap etmek için bizi gönderdi. Ve Lût çıktı, ve kızlarını alacak olan damatlarına söyleyip dedi; Kalkın, bu yerden kaçın; çünkü Rab şehri harap edecektir. Fakat damatlarının gözünde şaka eder gibi göründü. Ve seher vakti olunca, melekler: Kalk karını ve buradaki iki kızını al, yoksa şehrin fesadı içinde yok olursun, diyerek Lût’u acele ettirdiler. Fakat yavaş davrandı; ve Rab onlara merhametli olarak, adamlar onun elinden, ve karısının elinden, ve iki kızlarının elinden tuttular; ve onu çıkarıp şehrin dışarısına koydular. Ve vaki oldu ki, onları dışarı çıkarmış oldukları zaman, dedi: Canın için kaç; arkana bakma, ve bütün Havzada durma; dağa kaç; yoksa telef olursun. Ve Lût onlara dedi: Aman efendim! İşte, şimdi kulun senin gözünde inayet buldu, ve canımı yaşatmakla bana yaptığın lûtfunu büyük ettin; fakat dağa kaçamam, yoksa kötülük bana yetişir, ve ölürüm. İşte, şimdi bu şehir, oraya kaçmak için yakındır, ve o küçüktür. Şimdi oraya kaçayım ( o küçük değil mi?), ve canım yaşar… Ve Lût Tsoara geldiği zaman, güneş yer üzerine doğmuştu. Ve Rab Sodom üzerine ve Gomorra üzerine Rab tarafından göklerden kükürt ve ateş yağdırdı; ve o şehirleri, ve bütün Havzayı, ve şehirlerde oturanların hepsini, ve toprağın nebatını altüst etti. Fakat karısı onun arkasından geriye baktı, ve bir tuz direği oldu. Ve İbrahim sabahleyin erken kalkıp Rabbin önünde durduğu yere gitti; ve Sodom ve Gomorra’ya doğru baktı, ve gördü, ve işte, yerin dumanı ocak dumanı gibi çıkıyordu.” ¹

Eski Ahit’te anlatılan hikâyeye göre, Sodom ve Gomorra şehirlerinin halkı o denli ahlaksızmış ki Peygamber Lût’un misafiri olan iki meleğin ırzına geçmeye kalkmışlar. Lût onlara kendi bakire kızlarını teklif etmesine rağmen isteklerinde inat etmişler. Bu iki melek Lût ve ailesini kurtardıktan sonra şehri “yıkıp, yok edip” yerle bir etmişlerdir. Lût’un karısı son anda dönüp baktığı için o da taş kesilmiş.

Türkiye’de AKP iktidarından sonra çok şey değişmiştir. Sağlıktan, eğitime, ulaşımdan ekonomiye her alanda 90 yıllık Cumhuriyet’te yapılmayan birçok icraat hayat bulmuş, milli selamet geleneğinin son nesil sürümü olan AKP, üç dönem yüksek oylarla ve demokratik yollarla devlette tam hâkimiyeti sağlamıştır. Militarist devletten sivil devlete geçiş sağlanmış, devlet içerisindeki derinlik yerini serinliğe bırakmıştır. Fakat kişi hak ve özgürlüklerine gelince, AKP adeta geçmişte kendi dünya görüşüne yapılan saldırıların intikamını alırcasına, özgürlükleri başörtüsünün serbestliği mevzuuna indirgemiş ve kılık kıyafetten tutun da geriye kalan muhalif kesimlerin özgürlük alanlarına saldırmaya başlamıştır. Eline geçirdiği tek yüzü kör demokrasi kılıcını sağa sola sallamaya başlamıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin “Ilımlı İslam”la yoğrulmak istenmesi halkın bir kısmında tedirginlik yaratmıştır. Öte yandan iktidardan her gideceğini hissettiğinde rejim tehlikede türküsünü söyleyen ve generalleri darbeye davet eden CHP’nin demokrasiden habersiz olması ve muhalefette bile halkına sosyal projelerle ümit veremeyen, değişmez yapısı sonucu, Türkiye’nin büyük çoğunluğunun ümitsizce, güçlü olandan yana biat etmesini getirmiştir.

Türkiye “aydınlarının” büyük çoğunluğu çağdaşlık ve demokrasi algısı ise çeşitli (Kemalizm, Türkçülük vb.) kalıplar nedeniyle perspektifi dar, vizyonsuz felsefi tartışmaların kısır döngüsünde kalmaktadır. Türkiye’de vizyon sahibi aydınlar ise, küçük azınlık bir grup olarak feryat etmektedirler. AKP hükümetinin 20 gündür başına adeta bela olan Taksim Gezi Parkı Direnişçileri aslında sadece yeşil dostu bir protesto için orda değildirler. Zaten bunu herkes açıkça görmektedir. Fakat Tayip Erdoğan’a göre küçük bir grup olan sade vatandaşların oluşturduğu yeşilci grup, sadece bu amaçla ordadır ve bunun dışında birde kışkırtıcı marjinaller var ki, “onlar ideolojiktir”. Refah Partisi iktidarı sırasında yaşanan anti demokratik darbe girişimlerine karşı mücadele vermiş bir kişi olan Tayip Erdoğan’ın ideolojilerle ve batılı anlamda giyinen kesimle hep arası açık olmuştur. Fakat ne gariptir ki, 1997 yılında Refah Yol Hükümetinin iktidardan uzaklaştırılmasından sonra, tekrar iktidara gelmenin anahtarı olarak, AKP hep demokrasiden ve sivilleşmeden bahsetmiştir. Şimdilerde ise Tayip Erdoğan keskin bir dille kitleselleşen bu özgürlük taleplerini dillendirenlere, çapulcu ve yoldan çıkmış ahlaksızlar demekte, gençlerin ulu orta seviştiğinden yakınmakta, alkol’ün sınırlandırması yasasının uygulamada yaratacağı toplumsal çatışma ve kamplaşmayı görmezlikten gelmektedir. Kendisine göre, İslami gençlik dışında bir gençlik ancak yoldan sapan sapkınlar olmaktadır. Bu nedenle medya üzerinde sıkı denetim şart, eğitimde “Ilımlı İslam”a yönelmek şarttır.  Bu amaçla devlet kamusal alanlarda bazı yasaklar koyabilir ve koymalıdır.

 

Şimdi siz değerli okuyucularıma Türkiye’de yayın hayatına 1997 yılında başlayan çok severek okuduğum Doğu-Batı Dergisinin ilk sayısında okuyup hayal kırıklığına uğradığım bir makaleden bahsetmek istiyorum. O günlerde Türkiye’de Refah Yol Hükümeti iktidardaydı ve CHP o bildik yanık türküsüyle Mustafa Kemal’in askerlerini demokrasi ve devletin rejimini korumak maksadıyla müdahaleye çağırmaktaydı, dergide birçok bilim insanı çeşitli konularda kapsamlı makaleler yazıyordu. Fakat bir tanesi vardı ki, Tayip Erdoğan’a ışık tutarcasına döktürmüştü. Kendi gençliğini, çağdaşlık ve demokrasi kavramlarını o müthiş felsefesiyle açıklıyordu. Makalesinin başlığı dikkat çekiciydi: “Fikir Hürriyetinin Sınırlanmasının Lüzumu Üzerine”. Yazar ise Türkiye’nin en önemli üniversitelerinden Hacettepe’de Prof Dr. unvanı ile Felsefe bölümünde ders veren Fehmi Baykan beyefendiydi. Bu beyefendi, fikir, hürriyet kavramlarını açıkladıktan sonra insanlığın git gide yozlaştığını anlatıyor, ideolojileri bilimsellikten uzak hastalıklar olarak açıklıyordu. Batının ahlak değerlerinin ve biliminin ayakta kalmasını da kilise ve Hıristiyanlık dinine bağlıyordu. Dünyadaki bu “soysuzlaşma” kültürüne de “Sodom-Gomorra” kültürü adını veriyordu. Bakın hocamız Türkiye’nin o günkü portesini nasıl değerlendirmişti: “Piyasadaki pek çok gazete ve televizyon şirketine sahip olan bir-kaç ‘malûm’ holding, sırf kendi menfaatini azamileştirmek için her türlü hukuksuzluğu ve ahlaksızlığı yapmaktadır. Bunların gazete ve televizyonda yaptıklarını serlevhalarla (başlık NP) hatırlatayım: 1- Bunlar son birkaç yıl öncesine kadar Kürtçülüğü ve Alevi kışkırtıcılığını desteklediler. Bunu yaparken de ‘demokrasi, insan hakları, çağdaşlık’ sloganlarını paravan olarak kullandılar. 2- ‘malûm medya’, solcu, Kürtçü yazar-çizer taifesi mahkum edilmeye kalksa hemen yaygara koparır, hukuk düşmanlığı yapar ve o hakimleri teşhir ederler; sonra da ‘brifingci generallerin’ toplantısına katılıp onları ayakta alkışlayan hakim ve savcıları öve öve bitiremezler. 3- ‘malûm medya’ anarşistlerin, solcuların, Kürtçülerin kanunsuz gösteri yürüyüşlerini tarafgirâne bir biçimde sunar; bu esnada polis şayet bu mikropların birine birkaç cop vurmaya kalksa hemen –bu sahneleri milyon kere tekrar ederek- polis düşmanlığı yaparlar. Ama aynı olaylarda bu haşaratın polise küfretmesini, vurmasını, hatta kurşun sıkmasını ya göstermezler yada ‘gençlerin’(!), ‘öğrencilerin’  (!?) tabii haklıymış gibi sunarlar. ‘Malûm medya’ devamlı polis düşmanlığı yaparak, bir taraftan emniyet güçlerini ürkütüp sindirerek görevlerini yapamaz hale getiriyor, öte yandan da halkı polisten soğutuyorlar. Polisin kanunsuz gösteri yapanlara karşı cop kullanması vazifesi ve salahiyeti dâhilindedir. Televizyoncuların kameraları polisin copundan çok daha tehlikelidir ve zarar verir. Ben polisin sadece kanunsuz gösteri yapan şirret militanları değil, aynı şirretliği kalem ve kameralarıyla ika eden sözde gazeteci taifesini de coplamasını anlayışla karşılıyorum. Bu vesileyle hatırlatayım ki, polisin birkaç cop vurmasına ‘işkence’ olarak izam edenler, ‘demokrasiye, insan haklarına, çağdaşlığa’ aykırı diye yeri göğü inleten ilericiler (!), çağdaşlar (!) aynı anda da cuntacı askerleri ve darbeyi alkışlarlar! 4- ‘Malûm medya’ devamlı hadiseleri çarpıtarak sunar, yalan haberler verirler. Kendilerine düşman gördükleri siyasetçilere ve diğer görevlilere iftiralar atarlar; onların beyanlarını ve fiillerini tamamen çarpıtarak halkın gözünde kötülerler. Bunlar, gene kendi tabirleriyle devamlı ‘yargısız infaz’ ediyorlar, suç işliyorlar. 5- Bu cümleden olmak üzere, ‘bu medya’, şahısların özel hayatını ihlal eder, gizli kameralarla, konu fahişeleriyle her türlü edepsizliği ‘araştırmacı gazetecilik’ olarak piyasalarlar. Sonra da bu ‘ahlaksız medya’ döner, emniyet vatandaşın telefonunu dinliyor, diye, izam edilmiş iddialarla devlet düşmanlığı eder. 6- ‘Malum medya’ devamlı şehvet tahrikçiliği yapar, milletin ahlakını bozar. Bunların her gün ekranda gösterdiği filmlerde evlilik dışı cinsi ilişki, zina tabii yaşama şekli olarak sunuluyor. ‘Bu Medya’ her gün göğüsleri bacakları apaçık ortada kadın manzaraları sunar (sanki, ‘dersimiz jinekoloji’imiş gibi). Memlekette ne kadar fahişe varsa ‘sanatçı’(!) namıyla meşhur ediliyor ve bu kepaze mahlukların dejenere yaşama şekilleri ‘çağdaşlığın’ icabı olarak halka sunuluyor. Televizyonda beş vakit bunları seyreden yeni nesiller de, haliyle gördüklerinin tesirinde kalıyorlar ve bu şekilde davranıyorlar. Şu caddelerin haline bakın! Kadınlar kızlar, sanki ‘müşteriye çıkmış fahişe’ kılığında dolaşıyorlar. Oğlanlar, saçı-sakalı, kılığı, kulağında küpesiyle tam manasıyla dejenere hippiler. Bu ‘çağdaş gençler’(!) kamuya ait yerlerde, hatta üniversite koridorlarında dahi, sarmaş dolaş öpüşürler etraflarına aldırmadıkları gibi, yanlarından bir hoca geçerken bile takmazlar. Ben bu durumlara –Hacettepe Üniversite’nde- her gün şahidim: İkaz edildikleri zamanda şirretleşirler. Bu SODOM-GOMORRA PİÇLERİ ‘malum basının’, ilericilerin, solcuların, liberallerin, yani cümle garpperestlerin eseridir: İftihar etsinler! Bu münasebetle belirteyim: bu garpperest taife ve onların propagandasının tesirinde kalan askeriye, başörtülülere ve sarıklı-sakallı-sakolu tiplere savaş açtı. ‘Brifingcilerin’ emriyle İstanbul’un bazı semtlerinde de ‘sarıklı’ avına çıkıldı. Şimdi soruyorum; başörtülüleri ve sarıklı-sakoluları tehlike gören çevreler, SODOM- GOMORRA PİÇLERİNİ memlekete faydalı ve lüzumlu mu görüyorlar? Bu yaygınlaşan ve ‘normal yaşama şekli’ haline gelen Sodom-Gomorra Kültürü, yoksa ateizmin (atatürkçülüğün), çağdaşlığın, ilericiliğin, solculuğun tabii icabımı görülüyor? Neden cuntacılar, Batı Çalışma Grupları bu dejenerasyon karşısında tamamen sessiz ve pasiftir? ‘İrtica’ birinci derecede ‘milli tehlike’ de (askeri hedef), bu epidemik (yaygın) hale gelen patolojik ahlaksızlık ‘milli matlup’ mu (talep edilen, istenen), askeri gaye mi?! askeriye ya bu mevzulara hiç karışmasın (ki hukuki olan da budur), yok eğer karışacak ise bari nesnel (objektif) olsun da ‘da büyük tehlikeyi’ de görüp ona karşı tavır koysun (bu vesileyle belirteyim; ben sarıklı-sakolu tipleri savunmadığım gibi, bilakis bunlara da karşıyım. Karşı olmamın sebebi sadece görünüşlerini iğrenç bulmam değil-bu benim şahsi duygumdur- ama, bu taifenin bu kılıkta gezmelerine ‘dinin gereği’ olarak sunmalarıdır. Bu tavırları tamamen yanlıştır: Sarığı-sakoyu ‘sünnet-i seniyye’ görmek ve göstermek beyinsizliktir. İslam’ın sarıkla-sakalla, kıyafetle alakası yoktur. Benim nazarımda sarıklı sakallılar da bir tür hippidir. Nasıl ki 1960’larda batıda kurulu düzene başkaldıran serseriler protestolarını saç-sakala, dejenere kıyafetle ortaya koydular ise, bizdeki şuursuz dinbazlar da kurulu düzene olan tepkilerini aynı şekilde, saç-sakalla, sarıkla ortaya koyuyorlar. Bunların tepkileri aslında, Sodom-Gomorra Kültürünedir…”²

Prof. Dr. Fehmi Baykan, fikir hürriyetinin yasaklanmasının şart olduğunu söylemekte ve TC anayasasının 13. Maddesini (Temel Hak ve Hürriyetlerin Sınırlanması)  hatırlatmaktaydı. Bu değerli hocamız, Türkiye’de 1923’e kadar olan dönemi bir düalizm olarak açıklıyor; “Bir yanda “bilâ kaydü şart” batılı olma yanlıları, öte yanda da dini dünya görüşünü terk etmeden ilim ve fennin alınmasından yana olanlar.”³

Baykan,  bu ikili dünya görüşünden batı yanlıları zaferle çıktı, diyor ve ekliyordu;  “YASAK RAHMETTİR”⁴

Bugün Türkiye’de Taksim Gezi Parkı ile alevlenen olayların 20. Gününe gelindi. Tayip Erdoğan deyim yerindeyse geri adım atmak yerine bu olaylara karışanları ve özgürlük talebinde bulunanları çapulcu ilan etmektedir. Fakat devletin bekası için bir olağanüstü halin ortaya çıkmak üzere olduğunu hissettiren açıklamalar yapmaktadır. Tıpkı ‘irtica’ korkusuyla generallerin ve derin siyasetin yıllarca İslamik değerlere saldırısı gibi, ülkenin (DEVLET) tehdit altında olduğunu ve bunun dış bağlantılı olduğunu söyleyerek bir olağanüstü hal çığırtkanlığı yapılmaktadır. Yasakçı zihniyetin demokrasiyle iktidara geldiği birçok örnek tarihte gizlidir. Bunların en çarpıcı olanı ve modern totalitarizmin en güzel örneğini teşkil eden Nazi devleti örneğine bakarsak; “Hitler iktidarı alır almaz (ya da daha doğru bir değişle, iktidar ona teslim edilir edilmez), 28 Şubat’ta Halkın ve Devletin Korunması Kararı’nı ilan etti; bu karar, Weimar Anayasası’nın kişisel özgürlüklerle ilgili maddelerini askıya alıyordu. Karar hiçbir zaman yürürlükten kaldırılamadı, öyle ki bütün Üçüncü Reich hukuki açıdan on iki yıl boyunca süren bir olağanüstü hal olarak değerlendirilebilir. Bu açıdan modern totalitarizm, olağanüstü hal aracılığıyla yalnızca siyasi hasımların değil, şu ya da bu nedenden ötürü siyasi sistemle bütünleştirilemeyecekleri belli olan yurttaş kesimlerinin bedenen ortadan kaldırılmasına izin veren yasal bir iç savaş olarak tanımlanabilir.”⁵ Agamben, İşte Hitler’in uygulamalarından günümüze Olağan üstü hal uygulamaları, “kalıcı acil durum halinin iradi olarak oluşturulması (büyük bir olasılıkla teknik açıdan bu dile getirilmese de), çağdaş devletlerin demokratik denilenlerinin de temel uygulamalarından biri haline geldi” demektedir. Tayip Erdoğan başkanlığındaki Hükümet önümüzdeki günlerde olağan üstü hal çağrısı yapıp Prof. Dr. Fehmi Baykan’ın bahsettiği TC anayasasının 13. Maddesinden bahseder mi diye düşünmeden edemiyor insan!

Türkiye’de 1997’de Prof. Dr. Fehmi Baykan’ın Sodom-Gomorra Piçleri diye tanıttığı üniversite gençliğinin bugün, fikir hürriyeti için savaş veren çapulcular olarak sahne alması ve Tayip Erdoğan’ın Fehmi Baykan ile aynı örnekleri vermesi acaba bir tesadüf müdür?

Dipnotlar

¹ Eski Ahit ,Tekvin, Bap 19

² Baykan, Fehmi, Fikir Hürriyetinin Sınırlanmasının Lüzumu Üzerine, Doğu-Batı Dergisi, Yıl:1 Sayı:1 Kasım,Aralık 1997 Sayfa: 110-112

³ Baykan, Fehmi, Fikir Hürriyetinin Sınırlanmasının Lüzumu Üzerine, Doğu-Batı Dergisi, Yıl:1 Sayı:1 Kasım,Aralık 1997 Sayfa: 117

⁴ Baykan, Fehmi, Fikir Hürriyetinin Sınırlanmasının Lüzumu Üzerine, Doğu-Batı Dergisi, Yıl:1 Sayı:1 Kasım,Aralık 1997 Sayfa: 121

⁵ Agamben, Giorgio, Olağanüstü Hal, varlık yayınları, Sayı:967, 1.Basım, Nisan 2008, Sayfa: 9